مقاوم سازی ساختمان امروزه بسیار پر کاربرد است. مقاوم سازی خاک زیر پی سازه به معنای بهبود ساز و کار و عمل کرد سازه به کار می رود که در این صورت المان های اساسی سازه ایی را مقاوم سازی می کنند.
از روش های مرسوم در مقاوم سازی سازه های بتنی استفاده از ژاکت بتنی می باشد در این روش المان های ضعیف در مقاوم سازی بتن مانند تیر، ستون، دیوار برشی و حتی فونداسیون در مقاوم سازی فونداسیون با اضافه کردن میلگردهای اصلی و اجراء برش گیر های فولادی و قالب بندی و اجرای بتن ریزی مجدد مقاوم سازی می گردند.
از آن جا که در گرید مقاوم سازی اکثر سازه ها اهمیت زیادی دارند و جایگزین کردن آن ها با سازه های جدید در مقاوم سازی با ژاکت فولادی فاقد توجیه اقتصادی است نیاز به مقاوم سازی و بهسازی این نوع از سازه ها داریم.
بسیاری از سازه های بتنی عمری در حدود چندین دهه دارند اما بر اثر حوادث طبیعی در مقاوم سازی سازه های بتنی مثل زلزله، باد و یا بر اثر خستگی و حضور عوامل خورنده آسیب دیده اند. مزیت های مقاوم سازی با ژاکت بتنی:
اجرای ژاکت بتنی بهتر است با قالب و بتن خود تراکم اجرا گردد در مقاوم سازی بتن فونداسیون ولی اگر روکش بتنی ضخامت کمی داشته باشد، استفاده از روش بتن پاشی بهتر از بتنریزی میباشد. در ایـن روش پس از بستن آرماتورها به دور ستون، قالببندی و بتنریزی به صورت مرحلهای انجام میشود.
ژاکت های بتن آرمه زمانی بهکار می روند که اعضای سازه ای دچار آسیب دیدگی شدید شده باشند یا مقاومت لرزه ای آنها ناکافی باشد. هدف از اجرای این روش در مقاوم سازی به روش دیوار برشی، کاهش قابلیت تغییر شکل اعضای ناکارآمد است، در مقاوم سازی بتن چراکه این اعضا در شرایط طراحی و مطابق واکنش های ساختمان در مقاوم سازی اسکلت فلزی به وضعیت حدی تعیین شده خود نخواهند رسید.
ارتفاع قالب در هر مرحله باید طوری باشد که بتنریزی و تراکم آن امکانپذیر باشد. بتنریزی در قسمت فوقانی زیر سقف مشکلترین قسمت است. در شکل اجرای روکش بتنی ستون با روش بتن پاشی نشان داده شده است. برای اجرای بتن شاتکریت مطـابق شـکل از کرمبندی استفاده میشود.
درباره نویسنده