انواع روشهای اجرای شاتکریت با توضیح
رعایت قوانین آیین نامه مقاوم سازی ساختمان زیر در حین اجرا، به دستیابی به بهترین نتایج ممکن و حداکثر ایمنی اپراتور کمک میکند. اجزای شاتکریت یک سیستم پیچیده را تشکیل میدهند که در نهایت کیفیت پایان را در بهسازی لرزه ای سازه تعیین میکند. یکی از جنبههای اصلی، روش صحیح کاربرد است، که برای اطمینان از چسبندگی شاتکرت به سطح در تقویت سازه و به حداقل رساندن پس زدن و کمانه کردن مواد شاتکریت ضروری است.
با فاصله بیش از اندازه استاندارد در مقاوم سازی عایق، چسبندگی و فشردگی مناسب شاتکریت بسیار ضعیف خواهد بود. نیرویی که چسبندگی شاتکرت به سطح را تضمین میکند با فاصله بین نازل و سطح مورد در مقاوم سازی شاتکریت نظر تعیین میشود. فاصله خیلی کم منجر به مقدار زیاد کمانه مواد پاششی میشود.
با فاصله بیش از اندازه استاندارد در مقاوم سازی سازه در برابر زلزله، چسبندگی و فشردگی مناسب شاتکریت بسیار ضعیف خواهد بود. فاصله خیلی کم منجر به مقدار زیاد کمانه مواد پاششی میشود. نیرویی که چسبندگی شاتکرت در مقاوم سازی بتن به سطح را تضمین میکند با فاصله بین نازل و سطح مورد نظر تعیین میشود.
علاوه بر این، پاشش در تقویت تیر بتنی باید در حرکات دایرهای به طور مساوی در کل سطح انجام شود تا نتیجه یکنواختی حاصل شود. زاویه بین نازل و سطح مورد نظر بر فشردگی صحیح شاتکرت در بهسازی لرزه ای و مقدار کمانه مواد پاششی تأثیر میگذارد.
قبل از استفاده در مقاوم سازی ساختمان از لایههای اول، لازم است که با پر کردن سوراخها و شکافهای سطح زمین، سطح آن را یکنواخت کنید
لایه اول در تقویت ستون بتنی به عنوان تکیه گاه و چسبی برای لایههای زیر عمل میکند. لایهها باید از پایین سطح ادامه یافته و به سمت بالا پوشانده شوند. تعداد و ضخامت لایههای باقیمانده در بهسازی لرزه ای ستون به کاربری مورد نیاز سازه بستگی دارد.
اگر بین استفاده از یک لایه و لایه دیگر در مقاوم سازی سقف زمان زیادی بگذرد، توصیه میشود سطح را با آب، هوا یا هر دو تمیز کنید تا گرد و غبار از بین برود و چسبندگی به سطح در مقاوم سازی دال بتنی تسهیل شود.
یک قسمت اساسی در مقاوم سازی دیوار در نگهداری و تمیزکاری صحیح تجهیزات جلوگیری از تجمع مواد در شیلنگها، نازلها، پمپهای بتونی و پمپهای افزودنی است تا از افزایش ناپیوسته جریان جلوگیری کرده و عملکرد روان آن را در تقویت ستون تضمین کند.
روشها شامل پاشش آب روی سطح در مقاوم سازی با ژاکت بتنی، استفاده از روکشها و ورقهای کاغذ یا پلاستیک یا افزودن مواد افزودنی خاص به مخلوط بتن است. برای جلوگیری از دست دادن مقاومت مکانیکی و ایجاد ترکهای ناشی از سخت شدن سریع بتن پاشیده شده، توصیه میشود سطح را حداقل ۷ روز مرطوب نگه داشته شود.